رشد چشمگیر شبکه های جهانی اینترنت در چند سال گذشته باعث شده است که نیاز به مهندسی ترافیک در شبکه های موجود برای ایجاد کیفیت سرویس موثر احساس شود .
بدین منظور روش ها و مدل های متفاوتی مانند IP OVER ATM و MPLS ارائه گردیده است که طرح های پیشنهادی همچنان ادامه دارند. در میان طرح هایی که تاکنون ارائه شده است MPLS موثرترین تکنولوژی برای ایجاد مهندسی ترافیک در شبکه های IP می باشد .
همچنین به دلیل مشکلاتی که در رابطه با روش انتقال اطلاعات IP از طریق سوئیچ های ATM وجود دارد و عمده این مشکلات مربوط به استفاده دو تکنولوژی متفاوت با یکدیگر می باشد ، روش MPLS جایگزین شد .
MPLS ترکیبی از تکنیک های Forward کردن اتصال گرا و پروتکل های مسیریابی اینترنت می باشد .
MPLS این خاصیت را ایجاد می کند که بتواند هر نوع ترافیکی را بر روی یک شبکه IP بزرگ بدون اجباری برای وابستگی طرح به محدودیت های مختلف پروتکل های مسیریابی و طرح های لایه انتقال و آدرس دهی اجرا کند . دو مشخصه MPLS که عبارتند از امکان سوئیچ کردن ترافیک از طریق مسیریابهای IP و اختصاص همزمان برچسب و پارامترهای مهندسی ترافیک استفاده از آن را بر روی شبکه های بزرگ IP امکان پذیر می سازد .
MPLS یا Multi-protocol Label Switching برای حمل بسته های شبکه با کمک Label (مثل IP Routing که توسط IP است) بوجود آمد.
برای این به وجود آمد که مشکلات کند شدن Router ها در شبکه های کلان و زیر فشار را با مکانیزمی ساده تر مثل Label زدن به ترافیک هر مشتری حل کند در حالیکه با پیشرفت روتر ها نیاز چندانی به MPLS برای حل این مشکل دیده نشد، از آن به خاطر توانایی های زیاد در Traffic Engineering – Quality of Services و هم چنین Virtual Private Networks و (AToM (Any-Transport over MPLS استفاده میشود.
این VPN با Virtual Private Network ی که در Internet از آن استفاده میکنیم متفاوت است. در واقع با MPLS شما میتوانید شبکه مرکز خود را به شبکه های دیگر خود متصل کنید در حالیکه یک اتصال به سرویس دهنده کافی است و میتوان علاوه بر IP پروتکل های دیگر حتی در لایه دو نظیر ATM و Ethernet را منتقل کرد (به این دلیل به آن Multi-protocol میگویند.)