"وب 2" Web2 چیست ؟

 

 نگاهی فنی به مقوله جدید وب 2 در فن آوری اطلاعات جهان

وب تغییر کرده است. رویدادهای تازه ای در آن شروع شده اند و چه هیجان انگیز. موجی از یکنواختی بر وب حکمفرما شده بود اما مدتی است که حباب وب ترکیده است. در هفته های گذشته "وب 2" را دنبال می کردم. برای آنکه خیالتان را راحت کنم می توانم به سادگی بگویم "وب 2" یعنی gMail، AJAX، Shared Bookmarks، Tagging و ... اما همه "اینها که گفتم یعنی چه"؟

تعریف روشنی از "وب 2" وجود ندارد. اجازه دهید آنرا با طرح چند مثال و مقایسه، بیشتر بشکافیم. پس در ادامه به این مقوله مهم و جالب روز در وبلاگ فن آوری اطلاعات یزد می پردازیم:

تعریف روشنی از "وب 2" وجود ندارد

تعریف روشنی از "وب 2" وجود ندارد. اجازه دهید آنرا با طرح چند مثال و مقایسه، بیشتر بشکافیم. در "وب 1" سایتهایی توسط گروه کوچکی از تولید کنندگان محتوا برای خوانندگان بسیار راه اندازی شد. خوانندگان اگر درباره ویندور اطلاعات می خواستند به سایت مایکروسافت مراجعه می کردند، اگر خبر می خواستند به CNN سر می زدند و مواردی از این قبیل.

به مرور زمان خوانندگان علاوه بر خواندن شروع به نوشتن کردند. مسیر وب به گونه ای شد که اشخاص تمایل بیشتری برای انتشار محتوا در وب پیدا کردند. آنها نظرات شخصی خود را منتشر کردند، از تجربیاتشان نوشتند، تحلیل کردند و همینطور آموزش دادند. در نتیجه ناگهان اطلاعات بسیاری در وب منتشر شد. بدین ترتیب پیگیری همه اطلاعات و مراجعه به همه سایتها و حتی سایتهای مورد علاقه برای خوانندگان غیر ممکن شد.

آیا می توان پذیرفت که اطلاعات مهم به دلیل کثرت سایتها و کمبود زمان از دسترسی کاربران دور بماند؟ روشن است که پاسخ "خیر" می باشد. با طرح سوالات بسیار دیگری از این دست، کم کم نیاز به تغییر در "وب 1" احساس شد.

به "وب 2" خوش آمدید!

رویکرد جدید وب اینگونه است: اطلاعات به واحدهای کوچکتری از "محتوا" خرد می شود و بوسیله سایتهای بسیاری توزیع می گردد. وب جدبد "دنیای اسناد" نیست بلکه "دنیای داده" است. ما دیگر به دنبال منابع قدیمی اطلاعات نیستیم بلکه به دنبال ابزاری هستیم که واحدهای کوچک اطلاعات را به روشهای تازه و موثر جمع آوری و تلفیق کند و در اختیارمان قرار دهد.

یک راه بسیار عالی برای درک بهتر "وب 2" بررسی ابزارهایی نظیر Google Earth, Google Maps, Microsoft Virtual Earth می باشد. به کمک این ابزار می توان کارتوگرافی، عکسبرداری ماهواره ای و جستجو در اینترنت را همزمان برای پاسخ دادن به پرسش "کجا؟" به خدمت گرفت.

Google Earth اطلاعات هر مکان را از منابع مختلف جمع آوری می کند و با توجه به شرایطی که کاربر مشخص می کند، نمایش می دهد.

Flicker را که سایتی معتبر برای مدیریت و به اشتراک گذاشتن عکس می باشد بررسی می کنیم. کاربران عکسهای خود را به کمک آن منتشر می کنند، سایز آن را تغییر می دهند، دسترسی به آن را مشخص می کنند، برای عکسهای خود و دیگران Tag (شناسه) تعریف می کنند. بدین ترتیب همه عکسها توسط خود کاربران دسته بندی و قابل جسجو می شوند.

درک بهتر "وب 2" با انجام چند مقایسه:

Web 1.0 <--> Web 2.0

mp3.com <--> Napster
Britannica Online <--> Wikipedia

personal websites <--> blogging

domain name speculation <--> search engine optimization

publishing <--> participation

directories (taxonomy) <--> tagging ("folksonomy"

با انجام مقایسه های مذکور به خوبی رویکردها را در "وب 1" و "وب 2" نمایان می سازد. ویکی پدیا و بریتانیکا را مقایسه کنید: محتوای بریتانیکا را ویراستاران تهیه می کنند و کاربران تنها از آن استفاده می کنند اما تقریبا تمام محتوای ویکی پدیا را کاربران آن توسعه می دهند در حالیکه هر کاربر می تواند هر مطلبی را ویراش کند. هر داوطلب می تواند مقالات آنرا به سبک ویکی اضافه و ویرایش کند. این بدین معناست که دیگری نیز می تواند همان مقاله را ویرایش کند. مقایسه این دو سایت با هم به خوبی تمایز publishing و participation را نیز می رساند.

بازهم از وب 2

"وب 2" را یک رویکرد نو می دانند نه یک تکنولوژی تازه. خمیرمایه "وب 2" مشارکت با دیگران برای انجام دادن چیزهایی است که به تنهایی امکان انجام دادن آنها را نداریم. واقعا چه لذت بخش است که آدرس سایتهایی که آنها را دوست داریم، کلماتی که جستجو کرده ایم را با دیگران به اشتراک بگذاریم.
اگر هنوز هم "وب 2" برایتان مفهوم نیست، باید بگویم که وبلاگ و RSS هم جزو ابزار "وب 2" قلمداد می شوند. با در اختیار گذاردن RSS و یا XML یک سایت، داده های آن هم در سایتهای دیگر قابل استفاده است و هم با ابزار دیگر.

آیا برای خواندن مطالب یک سایت باید حتما از یک مرورگر استفاده کنیم؟ خیر. می توانیم به کمک RSS سایت مدنظر و نصب ابزار لازم حتی بدون مرورگرها محتوای مورد علاقه مان را پیگیری کنیم. من این کار را کرده ام و از آن لذت می برم. هر روز صبح در حالیکه مشغول خواندن و پاسخ دادن به ایمیلها هستم، در پشت صحنه intraVnews عزیز مشغول جمع آوری اطلاعات از منابعی است که دوست دارم. جالب نیست؟
همینطور می توانید صفحه گوگل را متناسب با سلیقه خود شخصی سازی کنید و RSS های مختلف را به آن معرفی نمایید. در این صورت نیازی به نصب برنامه خاصی ندارید و در هر جا که باشید به منابع اطلاعی مورد علاقه خود تنها از طریق صفحه گوگل دسترسی خواهید داشت! باور کنید وب جذاب تر شده است. شاید همین قابلیتهای ساده باعث شده است که جمع آوری اخبار 15 برابر بیشتر از خواندن وبلاگها طرفدار داشته باشد (قابل توجه طرفدار متعصب وبلاگها!)

"وب 2" آثار متفاوتی دارد. بر روی رفتارهای اجتماعی، فرهنگی و حتی سیاسی کاربران خود تاثیر می گذارد. یکی از گروههایی که بیشترین تاثیر را می پذیرد، طراحان و توسعه دهندگان وب هستند. درست است که مهارتهای فنی آنها تغییر می یابد اما تغییر اصلی آنجاست که آنها باید محتوا را به صورتی منتشر کنند که بخشی از کل باشد به گونه ای که در کل وب قابل استفاده باشد نه یک جزیره دور افتاده.
تا دسترسی کامل به "وب 2" راه بسیاری وجود دارد. "وب 2" حتی مخالفانی دارد. زمانی Tim Bray مدیر تکنولوژیهای وب شرکت سان برداشت منفی خود را از آن ابراز داشت که البته زمینه ساز بحثهای بسیاری نیز شد.

اما وقتی سایتی مانند 43things.com اینهمه طرفدار دارد، مایکروسافت live.com را برای حفظ انحصارش راه اندازی می کند و یاهو del.icio.us را خریداری می کند، نمی توانیم "وب 2" را ساده بگیریم. به هر حال "وب 2" در راه است.

منبع:  مقاله مجله دنیای کامپیوتر و ارتباطات

ارسال ودریافت ایمیلها ی یاهو توسط outlook Express

ارسال ودریافت ایمیلها ی یاهو توسط  outlook Express, و Microsoft Office Outlook

همان طور که می دانید یاهو سرویس های pop3 ایمیل های خود را برای استفاده کننده گان رایگان غیر فعال کرده و برای استفاده از این سرویس باید پول پرداخت ، ولی این به این معنی نیست که شما نمی توانید از این سرویس به صورت رایگان استفاده کنید. شما با استفاده از نرم افزار کمکی YahooPops به آسانی قادر به دریافت و فرستادن نامه های خود به وسیله نرم افزارهای outlook و دیگر نرم افزار های مدیریت ایمیل هستید. در زیر به شرح کامل طریقه دریافت و ارسال ایمیل های yahoo به وسیله نرم افزارهای  Outlook Express و Microsoft Office Outlook می پردازیم.
ابتدا آخرین نسخه ی برنامه  YahooPops را از سایت اصلی نرم افزار  yahoopops.sourceforge.net و یا از لینک موجود در همین صفحه دانلود و آن را نصب کنید و سپس به سراغ outlook رفته و تنظیمات را مو به مو انجام دهید.

تذکر مهم: قبل از انجام دادن این تنظیمات حتما اول نرم افزار yahoopops  رو دانلود و روی سیستم خودتون نصب و اجرا کنید چون فقط در زمانی این تنظیمات قابل استفاده است که نرم افزار yahoopops روی سیستم شما نصب و در قسمت taskbar سیستم شما قابل مشاهده باشد.

*تنظیمات لازم برای دریافت  و ارسال ایمیل های yahoo توسط Outlook Express

۱.از منوی tools گزینه account را انتخاب کنید.
۲.بر روی دکمه add کلیک کرده و گزینه Mail را انتخاب کنید.
۳.نام خود را وارد کنید و کلید next را بزنید.
۴.آدرس ایمیل خود را به طور کامل  وارد کنید و کلید next را بزنید.
۵.گزینه My incoming mail server is a را روی pop3 قرار داده.
۶.در قسمت  ,Incoming mail (POP3, IMAP or HTTP) mail server عدد 127.0.0.1 یا کلمه ی localhost را وارد کنید.
۷.در قسمت ,Outgoing mail (SMTP) mail server عدد 127.0.0.1 یا کلمه ی localhost را وارد کنید و next را بزنید.
۸.در قسمت Account name , آدرس ایمیل خود را بدون @yahoo.com  وارد کنید.
۹.در قسمت password کلمه عبور خود را وارد کنید و کلید next را بزنید.
۱۰.کلیدfinish را بزنید.
۱۱.بر روی account جدید(localhost) یا (127.0.0.1) کلیک کنید و گزینه Properties را انتخاب کنید.
۱۲.برگه servers را انتخاب کنید و گزینه My server requires authentication را تیک بزنید.
۱۳.برگه advance و گزینه Server Timeouts را به 5 minutes تغیر دهید.
۱۴.اگر گزینه Leave a copy of messages o­n server را تیک بزنید نامه ها پس از download از روی سرور پاک نمی شوند .

**تنظیمات لازم برای دریافت وارسال ایمیل های yahoo توسط Microsoft Office Outlook

۱.از منوی tools گزینه Email accounts را انتخاب کنید.
۲.گزینه Add a new email account را انتخاب کنید و کلید next را بزنید.
Server Type .۳ را بر روی pop3 قرار دهید و کلید next را بزنید.
۴.در قسمت Your Name نامی را که دوست دارید گیرنده نامه شما هنگام دریافت نامه ببیند را بنویسید.
۵.در قسمت های user name و email address ایمیل خود را به صورت کامل با @yahoo.com وارد کنید.
۶.در قسمت Password کلمه عبور ایمیل خود را بنویسید.
۷.در قسمت (POP3) Incoming Mail Server ,  عدد 127.0.0.1 یا کلمه ی localhost را وارد کنید.
۸.در قسمت  , (SMTP) Outgoing Mail Server عدد 127.0.0.1 یا کلمه ی localhost را وارد کنید و next را بزنید.
۹.بر روی دکمه More Settings کلیک کنید و برگه Advanced را انتخاب کنید.
۱۰.گزینه Server Timeout را به 10 minutes تغیر دهید.
۱۱.برگه outgoing server را انتخاب کنید و گزینه My outgoing server(SMTP) requires authentication را تیک بزنید.
۱۲.گزینه Log o­n using را تیک زده و ایمیل خود را بدون @yahoo.com ورمز عبور خود را وارد کنید.
۱۳.برای بستن پنجره بر روی دکمه ok کلیک کنید.
۱۴.بر روی دکمه next کلیک کنید و سپس finish را بزنید.

در اینجا این آموزش به پایان رسید. امیدوارم بتونید از این به بعد ایمیل های قشنگ  گروه ترانه ها رو به راحتی و بدون دردسر وارد شدن به inbox یاهو , با نرم افزارهای outlook دریافت و از خواندشون مثل همیشه لذت ببرید.

دانلود yahoopops ver:0.8.8

اترنت ده گیگابایتی‌ روی کابل مسی -استاندارد10GBase-T کابل رده 6A

اترنت ده گیگابایتی‌ روی کابل مسی - استاندارد10GBase-T کابل رده 6A را وارد بازار می‌کند

اشاره : تا چندی پیش، بحث استفاده از اترنت گیگابیت در رایانه‌های خانگی داغ بود. این فناوری پر سرعت، بازار را به سوی استفاده از کابل‌های رده 5e و 6 سوق داد. کارت‌های واسط شبکه سه سرعتی 1000.100.10 به مدیران شبکه امکان داد سرمایه‌گذاری موجود خود را تنظیم کنند. با کاهش قیمت این کارت‌ها، استفاده از اترنت گیگابیت به سرعت رو به افزایش گذاشت. در سرعت‌های گیگابیت و بالاتر، از ظرفیت کابل‌های رده 5e به طور کامل استفاده شد و زمان آن فرا رسید که رده جدیدی از کابل‌ها معرفی شوند: کابل‌های رده 6. این کابل‌ها مشخصاتی داشتند که کاربران را از یک ارتباط قدرتمند و قابل اطمینان در سرعت گیگابیت مطمئن می‌کرد. با حرکت پرشتاب بازار به سمت این فناوری پیشرفته‌تر، 10Gbit/sec روی کابل مسی، به چالشی اساسی برای توسعه‌دهندگان چنین شبکه‌ها و کابل‌هایی تبدیل شد. امروزه استاندارد چنین کابل‌هایی در مشخصه IEEE 802.3an 10GBase-T آمده است.

منبع: Cabling Installation&Maintenace توافق بر سر 10GBase-T و ارائه دیگر استانداردهای جدیدِ پس از آن، حرکت به سوی اترنت بسیار قابل اطمینان 10GB را، همانند حرکت به سوی اترنت گیگابیت در طول چند سال گذشته، شتاب بسیاری بخشید. در استاندارد جدید پهنای باند کانال‌ها دو برابر کابل‌های رده 6 و پنج برابر کابل‌های رده 5e در نظر گرفته شده است تا صوت، صدا و تصویر بتوانند طول صد متری کابل را با کیفیت بالا طی کنند.   به منظور اطمینان از پشتیبانی مشخصه‌ کابل از 10GBase-T، استاندارد در حال تدوین کابل‌های رده 6A /کلاس EA  شرایط را بالاتر از شرایط مورد نیاز IEEE برده است. استانداردهای جدید، مدیران شبکه را از سرمایه‌گذاری روی این فناوری که دارای عملکرد بسیار بالا و قابل قبولی است، مطمئن می‌کنند. استاندارد 10GbEبه بیان ساده‌ توسعه اولیه استاندارد اترنت 10Gbit توسط کمیته IEEE 802.3ae  و عمدتاً بر اساس فناوری فیبر نوری بود. چهار فرستنده/گیرنده نوری انتخاب شدند: 10GBase-LR در باند 1310nm برای فیبر تک مد، 10GBase-ER در باند 1550nm و برای فیبر تک مد، 10Base-SR در باند 850nm برای فیبر چند مد بهینه شده با لیزر(که در استاندارد بین‌المللی به نام فیبر OM3 خوانده می‌شود)؛ و 10GBase-LX4 برای مالتی‌پلکس تقسیم طول موج گسترده ‌(WWDM) برای فیبرهای چند مدی و تک مدی که از قبل نصب شده‌اند. فناوری اترنت 10Gbitهمچنان در حال تکامل است و به صورت گسترده‌ای در بازار رو به رشد رایانه مورد استفاده قرار می‌گیرد. سرورهای blade، شبکه سوییچ شرکت‌ها، سرویس‌دهنده‌های ویدیویی و کاربردهایی از این قبیل می‌توانند از سرعت ذخیره‌سازی، سیستم پشتیبانی، کنفرانس از راه دور و سیستم‌های نجات 10GbE بهره ببرند. پیشرفت‌های علمی صورت گرفته جذابیت‌های لازم را از نظر تراکم بالاتر، توان مصرفی کمتر و قیمت مناسب‌تر برای مشتریان فراهم نموده است. پذیرش 10GBase-T در بازار، زمینه را برای رشد و توسعه بیشتر این استاندارد باز می‌کند. توسعه استاندارد سرعت بالا البته استاندارد منتشر شده 10GBase-T شرایط لازم را برای انتقال سیگنال بیان کرده است، اما در زمینه کابل‌های ارتباطی همچنان مشکلاتی وجود دارد. از آنجا که شرایط معین شده در استاندارد 10GBase-T بالاتر از کابل‌های رده 6/کلاس E است، 10GBase-T با استفاده از کابل‌های UDP مذکور تنها می‌تواند محدوده اندکی را پوشش دهد. مؤسسات استاندارد کابل در حال تدوین مستنداتی در مورد کابل‌های نصب شده رده 6/کلاس E یا کابل‌های بهتر از آن (TSB-155 به وسیله EIA/TIA و TR24750 به‌ وسیله ISO/IEC) هستند تا با کمک آن‌ها بتوان راهکارهایی برای پشتیبانی بهتر از 10GBase-T یافت. این راهکارها ایده‌های مختلفی را دربرمی‌گیرد؛ از دسته ‌نکردن کابل‌ها با هم گرفته تا جایگزینی قطعات مختلف به منظور به حداقل رساندن هم‌شنوایی کانال‌های مجاور و ارتقای عملکرد فرکانس بالا. حداکثر فاصله را می‌توان در برخی موارد به 37 متر و شاید کمتر رساند. مؤسسات استانداردسازی با در نظر گرفتن این محدودیت‌ها، به سرعت به توسعه مشخصه جدیدی برای رده/ 6A کلاس EA پرداختند تا بتواند ارسال در فاصله‌های صد متری را تضمین کند. استاندارد 10GBase-T تا پیش از این به مشخصه کانال رده /6A کلاس EA اطلاق می‌شد. از آنجا که این استاندارد مراحل نهایی خود را طی کرده است، بعید به نظر می‌رسد در مشخصه آن تغییرات بیشتری اعمال شود (در پایان سال 2007 منتظر انتشار این استاندارد باشید). به موازات اعلام اتمام استاندارد IEEE 10GBase-T و ورود قریب الوقوع استاندارد رده 6A /کلاس EA، کاربران نهایی اطمینان دارند تأسیسات دارای کابل کلاس EA استاندارد شبکه‌بندی خود را نیز نهایی کرده اند و می‌توانند از مزایای آن بهره کامل ببرند. رده‌های کابلی شرایط حداقلی را برای استفاده در شبکه‌های LAN بیان می‌کنند، در حالی که رده /6A کلاس EA  حداقل استاندارد را برای استفاده در بازارهای تجاری معرفی می‌نماید و از این رو از سطح استاندارد بالاتری برخوردار است. امروزه ترافیک شبکه‌ها به خاطر ارسال نامه‌های الکترونیکی‌ای که دارای الصاق‌های سنگین‌تر و برنامه‌های پیچیده‌تر هستند و تعداد آن‌ها نیز نسبت به گذشته بسیار بیشتر شده، بالا رفته است. علاوه بر این، محیط‌های جدید چندرسانه‌ای با جریان ویدیویی خود، شبکه‌های نسل قدیم را از نفس انداخته‌اند. امروزه شرکت‌ها علاقمندند از پهنای باند بیشتری برخوردار باشند؛ زیرا در آینده‌ای نه چندان دور، حجم ارسال نامه و اطلاعات، بسیار بیشتر از امروز خواهد بود. همچنین لازم است بهره‌وری شبکه ارتقا یابد. به این معنی که اطلاعات به درستی و آن هم تنها یک بار فرستاده شوند. در شرایطی که شبکه برخی شرکت‌ها باید 24 ساعته و هفت روز هفته سرویس دهی کند، اطمینان از عملکرد بهتر رده 6/ کلاس EA باعث آرامش خاطر صاحبان چنین شبکه‌هایی است. نگاه به جلو تحلیلگران صنعتی پیش‌بینی می‌کنند بازار شبکه‌های گیگا، پنج تا ده سال دیگر همچنان فعال خواهد بود. در اترنت گیگابیت نیز دیدیم که نبودِ استاندارد IEEE، مانع پذیرش انواع جدید کابل در بازار شد. از این رو معرفی استاندارد IEEE 802.3an 10GBase-T اطمینانی را برای شرکت‌ها به وجود آورد تا با خاطری آسوده کابل‌های رده 5 و6e  را با کابل‌های سازگار با کلاس EA جایگزین کنند. رده /6A کلاس EA با ارتقای مشخصه کابل، با توجه به پذیرش IEEE 802.3an، راه را برای گسترش ارتباط 10GbEبه میزان زیادی هموار کرد. به نظر می‌رسد اکنون زمان مناسبی برای ارتقای قابلیت‌های بلندمدت شبکه شما باشد. اطمینان دارم که مدت زیادی طول نخواهد کشید که این سرعت نیز از نظر کاربران عادی می‌شود؛ زیرا نیاز به پهنای باند بیشتر هر روز افزایش می‌یابد و قیمت کارت‌های واسط آن کم و کمتر می‌شود. شاید زمان تحقق این پیش‌بینی فردا نباشد، اما مطمئناً در طول مدتی که شبکه شما کار می‌کند، این اتفاق خواهد افتاد. کاربران نهایی می‌دانند که کابل‌ها استانداردهای مختلفی دارند و هر یک نیز از حدی از کارایی برخوردارند. مطمئناً فروشندگان خواهند گفت: <کابل ما استاندارد است> و مشتری باید به سرعت بپرسد: <کدام استاندارد؟> تا پاسخ خود را به صورت کامل دریافت کنند. پیشنهاد ساده و روشن من، مراجعه به مشخصه فعلی ISO/IEC کلاسEA است؛ زیرا استاندارد آن قوی‌تر از بقیه است و با مشخصه‌های بین‌المللی نیز هماهنگی دارد. هر نوع پیش‌بینی درباره نیاز آینده به پهنای باند همان‌قدر صحیح است که پیش بینی بیل گیتس درباره میزان نیاز به. RAM او سال‌ها پیش گفته بود: <64K RAM نیاز همه را برآورده می‌کند.> تنها چیزی که درباره ده تا بیست  سال آینده می‌توان گفت آن است که ساختار سیستم کابلی، پی‌سی و فناوری شبکه به طور کامل متحول خواهد شد. تداوم رشد و توسعه رایانه‌ها براساس قانون مور، (که گفته بود ظرفیت پردازنده‌ها هر هیجده ماه دو برابر می‌شود که معادل قرار گرفتن یک صفر در جلوی عدد ظرفیت در هر پنج سال است)، در کنار پیاده‌سازی فناوری جدید باس، ظرفیت ذخیره‌سازی بالاتر و تراشه‌هایی با سرعت دسترسی بیشتر، راه را برای افزایش پهنای باند هموار کرده است. مسلماً کاربردهای زیادی وجود دارد که پهنای‌باند بالایی می‌طلبد (مانند نمایش‌های سه بعدی و ویدیو با کیفیت بالا)، اما استفاده از پهنای باند بالا تنها این کاربردها را شامل نمی‌شود. هنگامی که ترافیک شبکه به دلیل انتقال فایل، الصاقات نامه‌های الکترونیکی، جریان پیوسته ویدیویی، پیغام‌های یکپارچه و دیگر برنامه‌های کاربردی معمول به اوج خود برسد و ظرفیت شبکه‌های LAN را تحت فشار قرار دهد، جذابیت شبکه‌های 10Gbبیشتر خود را نشان خواهد داد. شبکه‌های یک و 10Gb قبلاً هم در شرکت‌هایی که با انتقال حجم عظیمی از تصاویر، ویدیو و ذخیره‌سازی و پیاده‌سازی داده در حجم‌های بالا سروکار داشتند پیاده شده است، اما تاکنون قیمت کارت‌های واسط آن بیش از توان پرداختی عموم مردم بوده است. با این همه روند کاهشی قیمت این کارت‌ها و گسترش پیاده‌سازی کابل‌های رده /6E کلاس EA و معرفی الکترونیک 10GBase-T امید را برای فراگیرشدن استفاده از ادوات الکترونیکی 10GbE  افزایش داده و راه را برای افزایش پهنای باند در دسترس بیشتر کرده است. میزان نیاز به پهنای باند یا کاربردهای مبتنی بر شبکه در پنج سال آینده غیرقابل پیش‌بینی است. این موضوع بحث‌های فراوانی را درباره نوع کابل‌هایی که باید مورد استفاده قرار گیرد، به‌ وجود آورده است. کابل‌های رده /6E  کلاس EA نه تنها از نظر اقتصادی به صرفه هستند، بلکه بهبود بسیار زیادی را در بهره‌وری کاربردهای امروزی به ‌وجود خواهند آورد.  شک و شبهه‌هایی که امروزه درباره پیاده‌سازی کابل‌های رده /6E کلاس EA وجود دارد، تشابهاتی با بحث‌های ده سال گذشته درباره پیاده‌سازی کابل‌های5e  دارد. در آن زمان نیز برخی کارشناسان ظرفیت این رده کابل‌ها را بیش از نیاز عموم پیش بینی می‌کردند. در حالی که امروزه فناوری‌های موجود ظرفیت قابل استفاده از کابل‌های 5e و 6  را به انتهای خود رسانده‌اند و برای ارتقای کارایی باید به سراغ کابل‌های رده /6E کلاس EA رفت. تاریخ، تکرار می‌شود. آیا شما هم از اترنت 10Gigabit در منزل خود استفاده خواهید کرد؟ زمان به این سؤال پاسخ خواهد داد. بنابراین اگر خود را کابل ضعیف‌تر محدود کنید، ممکن است در آینده مجبور به پرداخت هزینه بالاتری شوید. نقش آزمایشگاه Systimax در ایجاد استانداردها آزمایشگاه Systimax تجهیزاتی برای نهایی کردن استاندارد IEEE و نیز پیشنهاداتی برای استاندارد TIA/EIA وISO/IEC در اختیار دارد. در طول یک دهه، تیم تحقیق و توسعه Systimax محصولات و روش‌های فراوانی را توسعه داده است که منجر به استانداردهای جدید برای کابل‌ها شده است. کابل‌های رده /6A کلاس EA ،GigaSpeed x10D نتیجه آن چیزی است که تأثیر آزمایشگاه Systimax خوانده می‌شود. مهندسان و طراحان این آزمایشگاه با استفاده از ابزارهای طراحی اولویتی مانند نرم‌افزار مدل modal decompose، از روش‌های top-down برای طراحی کانال‌های کابل LAN استفاده می‌کنند. هر بخش کابل برای کار تحت شرایط عادی و پیک بهینه می‌شود. دانشمندان و مهندسان Systimax در تمام مؤسسات استاندارسازی مهم دنیا بسیار فعالند و در توسعه استانداردهای جدید نیز نقش بسیارمهمی دارند. هدایت فنی این شرکت استانداردهای کابل‌کشی را بهبود زیادی بخشیده و از طریق معماری شبکه مبتنی بر استاندارد، مزایای زیادی را در اختیار شرکت‌ها و صنایع مختلف قرار داده است. استاندارد کابل‌ها هر چند هم که ارتقا یابد، بیانگر حداقل‌ها است. شرکت‌ها برای تضمین موفقیت خود در آینده‌ای نه چندان مطمئن، باید با ارتقای کیفیت، حاشیه اطمینانی را در عملیات خود در نظر داشته باشند.

در ویندوز XP سرعت دانلود اینترنت را افزایش دهید

اشاره : شایع است که ویندوز اکس‌پی بخشی از پهنای باند اتصال به اینترنت شما را برای خودش می‌گیرد، تقریباً چیزی حدود بیست درصد آن! به همین دلیل احتمالاً برخی اوقات وقتی با ویندوز اکس‌پی به اینترنت وصل می‌شوید، احساس می‌کنید که سرعت اتصالتان‌چندان که باید، نیست. در این قسمت از آموزش ترفند‌های ویندوز به شما می‌گوییم که چطور این پهنای باند را از ویندوز اکس‌پی، پس بگیرید و سرعت‌ خود را افزایش دهید. البته توجه داشته باشید که این ترفند تنها روی ویندوز اکس‌پی نسخه حرفه‌ای یا Professional کار می‌کند (یعنی بخش عمده‌ای از ویندوز‌های موجود در بازار). بنابراین اگر ویندوز‌تان نسخه Home Edition است (یعنی از همان نسخه‌های رایگان اصلی که روی نوت‌بوک‌های ارزان قیمت ارائه می‌شود)، نمی‌توانید از آن استفاده کنید. روش انجام کار به این شکل است:

1. روی دکمه Start در پایین پنجره ویندوز کلیک‌نمایید‌ و گزینه Run را اجرا کنید. 2. در پنجره ظاهر شده، عبارت gpedit.msc را تایپ کنید و دکمه Enter را بزنید. 3. پنجره‌ای باز می‌شود که Group Policy نام دارد و دارای دو پانل جداگانه است. در پانل سمت چپ، روی علامت به اضافهِ کنار Administrative Templates کلیک کنید. 4. در شاخه‌ باز شده، زیرشاخه Network و سپس QoS Packet Scheduler را باز کنید. 5. در پانل سمت راست روی گزینه Limit reservable bandwidth دوبار کلیک کنید. پنجره‌ای باز می‌شود که همین نام را دارد. گزینه "not configured" را به "Enabled" و مقدار Bandwidth Limit را از بیست  به صفر درصد تغییر دهید. مثل شکل مقابل. 6. حالا OK کنید و از پنجره‌ها خارج شوید و ویندوز‌تان را ریستارت کنید. این‌طور به نظر می‌آید که ویندوز اکس‌پی از این بیست درصد پهنای باند شما استفاده می‌کند. حال چه بخواهید از قابلیت QoS (کیفیت سرویس‌دهی) که به صورت پیش‌فرض فعال است، استفاده کنید یا خیر فرقی نمی‌کند. البته به خاطر داشته باشید که دلایل دیگری هم ممکن است موجب کاهش سرعت دانلود شما از اینترنت شود که از معمول‌ترین آن‌ها می‌توان به موارد زیر  اشاره کرد: 1. سرعتی که روی کارت اینترنت شما نوشته شده است (همان 56K) یا سرعتی که در لحظه اتصال به اینترنت به عنوان سرعت اتصال شما نمایش داده می‌شود (مثلاً 48K یا اگر خط‌شما  نویز داشته باشد 28K یا 32K در حقیقت، حداکثر سرعتی است که خط شما توانایی رد و بدل کردن اطلاعات را درآن سرعت دارد و اصلاً به این معنی نیست که می‌توانید با همان سرعت دانلود کنید. در حقیقت شرکت اینترنتی شما تضمین می‌کند که اگر همه چیز کاملاً روبه‌راه باشد (که هرگز نیست)، شما در بهترین شرایط به این سرعت خواهید رسید. 2. ترافیک شدید روی خطوط سرویس‌دهنده اینترنتی شما (خصوصاً شرکت‌هایی که به کاربران زیادی سرویس می‌دهند)، موجب افت سرعت می‌شود. 3. ترافیک شدید روی سروری که در حال دانلود از روی آن هستید (مثلاً وقتی در حال دانلود یک فایل از سایت‌هایی نظیر Rapidshare یا Download.com هستید) هم سرعت را کم می‌کند. 4. محدودیت سرعت روی سروری که از آن دانلود می‌کنید هم یک عامل تعیین‌کننده است. مثلاً اگر سرور مذکور حداکثر سرعت دانلود را دو‌مگابایت در ثانیه تعیین کرده باشد، شما با سریع‌ترین ارتباط اینترنتی هم نمی‌توانید سریع‌تر از این، فایل‌هایتان را دانلود کنید. 5. دوری و نزدیکی مرکزی که شما در حال دانلود فایل از روی آن هستید، هم مهم است. مثلاً شما که نمی‌توانید از شرق تهران به یک مرکز در غرب تهران وصل شوید و انتظار داشته باشید که سرعت شما همان باشد که روی کارت اینترنتتان نوشته شده است. 6. گاهی هم ارتباط اینترنتی شما بین چند کامپیوتر دیگر در یک شبکه به اشتراک گذاشته شده است  و سرعت شما شدیداً کاهش می‌یابد. مثل برخی از کافی‌نت‌ها که ادعا می‌کنند سرعت اتصالشان مثلاً یک مگابایت است، اما آن را بین بیست کامپیوتر به اشتراک می‌گذارند که برای هرکامپیوتر پنجاه  کیلوبایت می‌شود، یعنی تقریباً همان سرعتی که اینترنت خانگیتان هم دارد. 7. دانلود فایل‌های سنگین با برنامه‌های دانلودر یا برنامه‌های P2P که امکان برقراری چند اتصال همزمان با سرور میزبان آن فایل را دارند، می‌تواند به شدت سرعت اینترنت را کاهش دهد. دقیقاً به همین دلیل است که کافی‌نت‌ها چنین برنامه‌هایی را روی کامپیوتر‌هایشان نصب نمی‌کنند. کافی‌است چند نفر با این برنامه‌ها شروع به دانلود کنند تا ارتباط دیگران تقریباً قطع شود. 8. همین دیگر. بقیه‌اش هم به راستگویی شرکت فروشنده خدمات و میزان نویز خط تلفنتان بستگی دارد!

آموزش نحوه پیکربندی Router های Cisco و دستورات

با توجه به نیازهای دوستان تصمیم به ایجاد این تاپیک گرفتم که میتونه هر چند مختصر شما را در امتحانات CCNA یاری کند با آرزوی موفقیت برای شما دوستان گرامی . قسمت نخست آشنایی با انواع اتصالات LAN در روترهای سیسکو 1- پورت Ethernet که درگاه آن از نوع RJ-45 بوده و با استفاده از کابل RJ-46 میتوان به Hub و یا Switch متصل شد. 2- درگاه T1/E1 WAN که درگاه آن از نوع RJ-48C/CA81A بوده و با استفاده از کابل rollover میتوان با شبکه های E1 و یا T1 ارتباط برقرار کرد. 3- درگاه Consol که درگاه آن 8 پینی است و که با استفاده از کابل rollover میتوان با پورت سریال کامپیوتر ارتباط برقرار کرد. 4- درگاه AUX که درگاه آن 8 پینی است و میتوان با استفاده از کابل rollover با مودم ارتباط برقرار کرد. 5- درگاه BRI S/T نوع درگاه آن RJ-48C/CA81A است و با استفاده از کابل RJ-45 میتوان با دستگاه های NT1 و با PINX ارتباط برقرار کرد. 6- درگاه BRI U WAN که درگاه آن از نوع RJ-49C/CA11A است و با استفاده از کابل RJ-45 میتوان به شبکه ISDN ارتباط برقرار کرد. 7- درگاه سریال که با استفاده از کابلهای DTE/DCE به مودم های سریال متصل می شود . نحوه اتصال به Router برای پیکربندی آن : ابتدا کابل rollover کنسول را به درگاه console روتر متصل کردن و طرف دیگر آن را به پورت سریال کامپیوتر سپس نرم افزار Hyper Terminal را اجرا کرده و تنظیمات مربوط به port Setting را به صورت زیر انجام دهید : Bit per Second : 9600 Data bits : 8 Parity : none Stop bits : 1 Flow control : none پس از انجام تنظیمات فوق و تایید آن شما به روتر متصل شده اید و میتوانید پیکر بندی را شروع کنید. آشنایی با خط فرمان در IOS های سیسکو میانبر هایی برای وارد کردن دستورات در نظر گرفته شده است که در کار کردن و پیکر بندی بسیار مورد استفاده قرار می گیرند . اما زمانی که شما امتحانات Cisco را میدهید بایستی فرامین را به طور کامل بنویسید . به عنوان مثال برای نوشتن دستور Enable کاقی است En را تایپ کنید و کلید Tab را فشار دهید . پس از زدن دکمه Tab فرمان En کامل می شود و به صورت Enable در می آید. در بعضی از ورژن های IOS حتی دیگر نیاز به زدن کلید Tab نمی باشد و پس از آن با زدن کلید enter دستور مربوطه اجرا می شود. البته در صورتی که دستوری مشابه وجود نداشته باشد. Router>en = Router>enab = Router>enable Router>conf t = Router>config t = Router>configure terminal Router> en [tab]= Router>enable Question Mark با استفاده از علامت سوال میتوانید از پارمترهای دستورها و موارد دیگر استفاده کنید برای درک بهتر به مثال های زیر توجه کنید : دستور ؟# Router تمامی فرامین موجود در mod جاری را برای شما نمایش میدهد دستور ؟Router#c clear clock لیست تمامی فرامینی که با حرف C آغاز میشوند را نمایش می دهد. دستور ؟Router#clock set پازامترهای فرمان مورد نظر را به شما نمایش میدهد. در صورتی که فرمان مورد نظر نیاز به پارامتر داشته باشد و شما آن فرمان را بدون پارامتر وارد کرده باشید با خطا مواجه خواهید شد : Router#clock % Incomplete Command اما در صورتی که پارامترها به طور کامل مقدار دهی شود با هیچ خطایی مواجه نخواهید شد و دوباره به خط فرمان باز خواهید گشت : Router#clock set 1700 10 July 2005 Router# دستور enable با استفاده از دستور Router>enable Router# شما از حالت user mode به حالت privileged mode انتقال پیدا میکنید که اجازه تغییرات در پبکر بندی را به شما داده می شود. دستور exit با استفاده از دستور exit شما یک مرحله به عقب باز خواهید گشت چنانچه در حالت privileged یاشید به حالت user باز خواهید گشت و چنانچه در حالت user باشید با اجرا کردن این دستور از کنسول خارج خواهید شد به مثال های زیر توجه کنید : Router(config-if)#exit Router(config)#exit Router#exit Router>exit دستور disable با استفاده از این دستور شما از حالت privileged به حالت user mode انتقال پیدا خواهید کرد. دستور logout عملکرد این دستور همانند دستور exit می باشد. دستور setup در صورتی که startup configuration وجود نداشته باشد (هیچ تنظیمی انجام نشده باشد( این دستور به صورت خودکار اجرا می شود و شما را وارد محیط setup میکند و میتوانید تنظیمات محدودی را انجام دهید . استفاده از این دستور برای آزمایش اصلا توصیه نمی شود و باعث از بین رفتن پیکر بندی موجود می شود . دستور terminal editing در صورتی که این دستور فعال باشد کلید های جهتی برای مشاهده و اجرای فرامین قبلی مورد استفاده قرار میگیرد . نحوه فعال کردن : Router#terminal editing Router# نحوه غیر فعال کردن : Router#terminal no editing Router# دستور History : با استفاده از این دستور میتوان size history مربوط به فرامن را که با استفاده از کلید های جهتی میتوان به آنها دسترسی داشت مشخص کرد که به صورت پیشفرض عدد 10 می باشد. نحوه تنظیم کردن آن به شکل زیر است : Router#terminal history size 25 نحوه برگرداندن history به حالت پیشفرض : Router#no terminal history size 25 دستور show با استفاده از این دستور میتوان از پیکربندی و مشخصات اجزا مختلف روتر آگاهی پیدا کرد به مثال زیر توجه کنید : Router#show version دستور فوق از مشخصات مربوط به IOS روتر آگاهی پیدا میکنید. Router#show flash اطلاعات مربوط به flash memory را به شما ارائه می دهد. Router#show history دستورات موجود در بافر را به شما نمایش می دهد. __________________ حالت های مختلف روتر - Router Modes 1- <Router روتر در حالت user می باشد. 2- #Router روتر در حالت Privileged می باشد. 3- #(Router(config در حالت سراسری پیکر بندی می باشد. 4- (Router(config-if روتر در حالت پیکربندی یک interface می باشد. 5- (Router(config-subif روتر در حالت پیکربندی یک sub interface می باشد. 6- (Router(config-Line حالت پبکر بندی Line حالت های ذکر شده تمامی حالت های موجود نیست بلکه جهت آشنایی به state های مختلف در اینجا ذکر شده و فرامین router در تمامی حالت ها قابل اجرا نیستند. و برای اجرای فرامین توجه کنید که در حالت مربوطه قرار داشته باشید

نحوه تغییر دادن نام router ابتدا با استفاده از کابل consol به روتر متصل می شویم و سپس از حالت user به حالت privileged می رویم و بهد به حالت پیکربندی کلی و سپس دستور تغییر نام را وارد میکنیم که این مراحل برای تغییر دادن پیکر بندی یکسان است و فقط قسمت آخر تغییر می کنید. برای تغییر دادن نام router از دستور hostname استفاده می شود. مراحل انجام آن طبق توضیحات ارائه شده به شرح ذیل است : <router router>en router# conf t router (config)# hostname TestRouter #(TestRouter (config برای تغییر پیکربندی بایستی در حالت #(router (config قرار داشته باشید که مراحل رفتن به این حالت را مشاهده کردید در قسمت های بعدی این مراحل را تکرار نخواهیم کرد. __________________ تنظیمات مربوط به پسوردها دستور enable password با استفاده از این دستور میتوان برای زمانی که میخواهیم از حالت user به حالت privileged برویم پسورد تعریف کنیم و روش تعریف کدن آن هم به شکل زیر است : Router(config)#enable password 123456 دستور enable secret این دستور نیز همانند دستور قبلی است با این تفاوت که پسورد به صورت رمز شده ذخیره میشود و توصیه بر این است که از enable secret استتفاده شود . روش تعریف آن هم به شکل زیر است : Router(config)#enable secret 123654 به این نکته توجه داشته باشید که هیچگاه نمی توانید برای enable secret و enable password کلمه رمز یکسانی انتخاب کنید __________________ آشنایی با دستور Show دستور show یکی از پرکاربرد ترین فرمان روتر میباشد که شما را از وضعیت های مختلف روتر آگاه میکند در اینجا به بررسی این دستور خواهیم پرداخت : دستور زیر تمامی دسوتر های show را نشان میدهد. ؟Router#show دستور زیر مشخصات تمامی interface ها را به شما نشان می دهد . Router#show interfaces دستور زیر تنها مشخصات اینترفیس Serial 0 را به شما نشان میدهد و بطور کلی شما مشخصات را به Serial 0 محدود کرده اید.: Router#show interface serial 0 دستور زیر تمامی IP آدرس های که برای interface ها در نظر گرفته شده و وضعیتشان را به شما نشان میدهد : Router#show ip interface brief دستور زیر ساعت را به شما نشان میدهد : show clock دستور زیر که یکی از پرکاربرد تری فرامین میباشد تنظیمات پیشفرضی که router هنگام بالا آمدن آن را لود میکند نمایش می دهد : Router#show startup-config دستور زیر تنظیماتی که در حال حاضر در حال اجرا هست را نمایش میدهد که ممکن است با startup-config یکی باشد و یا اینکه متفاوت باشد با استفاده از دستور write میتونید اون را تبدیل به startup-config کنید : Router#show running-config فرامین فوق تنها برخی از دستورهایی بود که با استفاده از show قابل انجام است. __________________ رمز نگاری کلمات عبور Password Encryption در ابتدا بایستی با استفاده از دستور زیر ابتدا سرویس password Encryption را فعال کنید سپس کلمات عبور را تعریف کنید که آنها به صورت رمز شده ذخیره می شوند در انتهای کار بایستی دوباره سرویس را غیر فعال سازید . پس از غیر فعال کردن این سرویس پسورد ها کماکان به صورت رمز شده باقی می مانند. فعال سازی password Encryption : Router(config)#service password-encryption تغییر enable password : Router(config)#enable password cisco غیر فعال سازی دوباره سرویس encryption : Router(config)#no service password-encryption نکته 1: پس به توجه به گفته های این بحث و مباحث قبلی برای غیر فعال ساخت هر دستور کافی است کلمه no را به ابتدای آن اضافه کنیم. توجه : به این دیلیل این سرویس در انتها بایستی غیر فعال شود که در بعضی موارد درAuthtication با مشکل مواجه می شویم. __________________ نحوه تنظیم کردن interface Serial : ابتدا بایستی وارد حالت پیکر بندی Serial 0/0 شویم : Router(config)#int s 0/0 #(Router(config-if جهت نوشتن توضیحات برای interface از دستور Description استفاده می کنیم : Router(config-if)#description Internet Link طریقه تنظیم کردن IP بر روی این Interface : Router(config-if)#ip address 192.168.0.1 255.255.255.0 زمانی که از کابل DCE استفاده می کنیم بایستی حتما تنظیمات clock rate انجام شود که نحوه تنظیم کزدن آن از قرار زیر است : Router(config-if)#clock rate 56000 نحوه فعال کردن Interface Serial : Router(config-if)#no shut __________________ نحوه پیکر بندی کارت شبکه روتر و یا FastEthernet 1- ابتدا وارد حالت پیکر بندی Ethernet می شویم : Router(config)#interface FastEthernet 0/0 توجه داشته باشید که در بعضی از روتر ها به جای FastEthernet بایستی Ethernet تایپ شود. 2- با استفاده از دستور description توضیحات لازمه را برای آن اضافه میکنیم : Router(config-if)#description Accounting LAN 3-با استفاده از دستور IP به عملیات انتصاب IP را انجام می دهیم : Router(config-if)#ip address 192.168.0.1 255.255.255.0 4- و در نهایت با استفاده از دستور زیر Interface را فعال میکنیم : Router(config-if)#no shut __________________ زمانی که شما در روتر از یک IP زیاد استفاده و آن را ping و یا به آن Telnet میکنید میتوانید به استفاده از دستور ip Host اسمی را به آن انتصاب دهید و دیگر به جای IP آن اسم را وارد کنید : Router(config)#ip host Server3 192.168.0.3 پس از تعریف فوق میتوانید به این صورت به Server3 دسترسی داشته باشید : Router#ping Server3 با این حساب تمامی موارد زیر با یکدیگر برابرند : Router#server3 = Router#telnet server3 = Router#telnet 192.168.0.3 موارد کاربردی : شاید تا به حال با این مورد مواجه شده باشید که کلمه ای و یا دسترویس را به اشتباه تایپ کرده اید و روتر سعی می کند آن را به IP تبدیل کنید و بایستی برای مدتی منتظر بمانید برای جلوگیری از این امر می توانید از دستور زیر استفاده کنید : Router(config)#no ip domain-lookup زمانی که با استفاده از Console در حال دیدن تنظیمات و یا پیکر بندی روتر هستید شاید با این مورد مواجه شده باشید که یک خط اطلاعاتی نمایش داده میشود و وضعیت لاین ها را به شما نمایش میدهد و این موجب می شود که شما محلی را که تایپ میکردید گم کنید و مجبور شوید کلید Enter زا بزنید برای جلوگیری از این امر تنظیمات زیر را انجام دهید : Router(config)#line con 0 Router(config-line)#logging synchronous نحوه تنظیم کردن timeout برای Logoff دستور زیر timeout را برای logoff کردن کنسول غیر فعال میکند و این مورد خوبی است برای لابراتوار ها اما در واقعیت بسیار خطرناک است : Router(config)#line con 0 Router(config-line)#exec-timeout 0 0 نحوه ذخیره و ثبت تغییرات توجه کنید که تا قبل از اجرای این دستور با ریستارت کردن روتر تنظیمات به حالت اول خود باز خواهد گشت اما پس از اجرای این دستور تظیمات انجام شده به تنظیمات پیش فرض روتر تبدیل خواهد شد : Router#copy running-config startup-config چنانچه بخواهید تنظیمات را بر روی کامپیوتر ارسال کنید از دستور زیر می توانید استفاده کنید : Router#copy run tftp حذف تنظیمات روتر جهت حذف تنظیمات روتر میتوانید از دستور erase استفاده کنید اما توجه کنید با استفاده از این دستور بعد از خاموش و روشن کردن روتر ، روتر فاقد هرگونه تنظیمی می باشد و دوباره بایستی عملیات پیکربندی را انجام دهید : Router#erase start

ماوسی که گوشی تلفن است‌

شرکت سونی در حال طراحی و ارائه یک ماوس است که در عین حال گوشی تلفن نیز محسوب می‌شود.
شرکت سونی در حال طراحی و ارائه یک ماوس است که در عین حال گوشی تلفن نیز محسوب می‌شود. این محصول که ASG-142 نام دارد، در نگاه اول یک ماوس به نظر می‌رسد که کلیدهای ماوس‌های معمولی دارد، اما با گشودن آن به یک گوشی تلفن همراه موتورولا سری RAZR V3 بیشتر شبیه خواهد بود. کاربران از این وسیله می‌توانند به جای یک ماوس بی‌سیم و یک گوشی تلفن به جهت استفاده از سرویس تلفن اینترنتی Skype  استفاده نمایند. ASG-142 در حالت کاربری ماوس دارای دقت DPI 800 است و با پیکربندی با میکروفون و بلندگوهای سیستم به یک وسیله ارتباطی VOIP مبدل می‌شود. این دستگاه دارای یک صفحه نمایش ال‌سی‌دیِ 3/‌1‌اینچی و وزن صد گرمی است و  از پورت USB پشتیبانی می‌کند. سونی قصد دارد این محصول را در سال 2007 میلادی وارد بازار کند.

پیاده‌سازی VoIP در شش گام

اشاره : در این نوشتار، مدیران شبکه با فرایندی شش مرحله‌ای آشنا می‌شوند که شبکه‌های تحت مدیریت آن‌ها را به بستری جهت ارائه خدمات VoIP (انتقال همزمان مکالمات تلفنی بر روی یک شبکه دیتا) تبدیل می‌کند. هدف از این‌کار غلبه گام‌به‌گام بر چالش‌هایی است که انتقال ترافیک صوتی را برروی بستر نه چندان باکیفیت شبکه‌های محلی با خطر روبه‌رو می‌سازد. از این‌رو پیمودن این مسیر، لازمه تضمین موفقیت پروژه های VoIP سازمانی است. مکالمات تلفنی مبتنی بر IP، تفاوت‌های بنیادینی با ارتباطات داده دارند و کیفیت این مکالمات ارتباط تنگاتنگی با کارایی شبکه دارد. به‌طوری‌که هرگونه تاخیر در تبادلات سطح شبکه، افت کیفیت محسوسی را به همراه خواهد داشت. التزام مدیران شبکه به ارتقای کارایی LAN، خطوط و تجهیزات دسترسی به شبکه گسترده، و به‌کارگیری ابزارهای مدیریت و کنترل کیفیت، شرط موفقیت پروژه‌های VoIP است.ُ

اساساً مشکلات ارتباطات تلفنی مبتنی ‌بر IP را می‌توان در سه گروه جای داد: مشکلات شبکه، پیکربندی تجهیزات و ناهماهنگی در سیگنالینگ، و مشکلات موجود در سمت رابط‌های آنالوگ تلفن. مهم‌ترین مشکلات ناشی از شبکه عبارتند از: - تاخیر (Delay): حدفاصل زمانی ارسال تا دریافت بسته‌های صوتی است که در صورت فرارفتن از یک میزان مشخص، امکان تشخیص مکالمات را دشوار می‌کند. - نوسانات تاخیر (Jitter): نوسان در زمان انتقال بسته‌ها، می‌تواند به حذف آن‌ها در سیستم‌های VoIP بینجامد. این عامل مخرب معمولاً ناشی از بروز پدیده تراکم (Congestion) در داخل شبکه است. - تخریب بسته‌های صوتی (Packet Lose): خرابی‌ها و خطاهای تجهیزات شبکه می‌تواند به تخریب و حذف بسته‌های صوتی منجر شود. این موضوع در مورد مکالمات تلفنی، به معنی از دست‌رفتن بخشی از مکالمه است. دشواری‌های ناشی از پیکربندی نادرست یا نامناسب تجهیزات و سیگنالینگ میان آن‌ها نیز در دو گروه قابل‌تفکیک هستند. - پیکربندی تجهیزات انتهایی VoIP:  گزینش نادرست نوع کدکننده (CODEC) و مکانیسم‌های جبران‌سازی بسته‌های تخریب شده در شبکه، می‌تواند به کاهش کارایی کمک کند. - تنظیمات روترها و دیواره آتش: ترافیک صوتی درصورت تنظیم‌نبودن یک روتر یا دیواره آتش در پشت آن به دام خواهد‌افتاد. بنابراین تسهیل عبور این ترافیک از داخل عناصر فوق، الزامی است. مشکلات موجود در سمت رابط‌های آنالوگ تلفنی درواقع همان‌هایی است که سال‌ها مهندسان شبکه‌های تلفنی را به خود مشغول نموده‌اند. در راس این مشکلات، پدیده انعکاس (Echo) و نویز (Noise) قرار دارند که با انتقال به محیط دیجیتال، آثار تخریبی آن‌ها بیشتر شده است. سیاست کلی حذف این موارد، در حد فاصل شبکه IP و بخش آنالوگ است. در ادامه مطالب، یک فرایند شش مرحله‌ای که حاصل تجربه مهندسان مجرب شبکه‌های VoIP است آورده می‌شود که با به کار بستن این توصیه‌ها می‌توان از نتیجه و کیفیت نهایی کار مطمئن شد. البته مهندسان و مدیران شبکه باید توجه داشته باشند که بسیاری از مشکلاتی که گفته شد، در حین کار روزمره شبکه و به صورت گذرا رخ می‌دهند. بنابراین مقابله با آن‌ها نیز علاوه بر مرحله طراحی و پیاده‌سازی سیستم VoIP، مستلزم نظارت و کنترل مستمر بر کیفیت شبکه است. گام یکم: تعریف نیازهای سیستم‌ VoIP این مرحله به تعریف و تعیین نحوه به‌کارگیری شبکه اختصاص دارد. به کارگیری شبکه‌های IP که خاص ارتباطات دیتا طراحی شده‌اند، به منظور انتقال موفق مکالمات تلفنی، نیازمند توجه به الگوی ترافیکی، ظرفیت موجود شبکه، پهنای باند موجود و فاکتورهای متعدد دیگر است. دراین مرحله، طراح یا مدیر شبکه سوالاتی از این دست پیش روی دارد: چند درصد از ظرفیت شبکه به کارگرفته خواهد شد؟ دروازه‌های (Gateway) ارتباطی در کجا قراربگیرند؟ مکالمات داخلی چگونه هدایت شوند و در مورد مکالمات خارج از سازمان به چه صورت عمل شود؟ از کدام نوع کدکننده استفاده شود (برای مثال G.729A ,G.711 و ....)؟ چه میزانی از پهنای باند به هر مکالمه اختصاص یابد (برای مثال 96‌کیلوبیت‌در‌ثانیه برای G.711 یا 24‌کیلوبیت‌درثانیه برای G.729A)؟ پاسخ به این سوالات میزان پهنای باند موردنیاز میان نقاط شبکه را به‌دست می‌دهد. برای مثال، فرض کنید یک شعبه از سازمان پنجاه کاربر دارد که در یک لحظه بیشتر از ده نفر از آن‌ها ارتباط تلفنی نخواهند داشت. با فرض این‌که از یک دروازه مرکزی و کدینگ G.711 استفاده ‌شود و ارتباط میان دروازه مرکزی و نقطه مورد نظر از طریق تکنیک IPVPN با ظرفیتی برابر با یک خط مخابراتی T1 (حدود 5/1 مگابیت در ثانیه) انجام گیرد، پهنای باند موردنیاز عبارت است از ده کانال G.711 که مجموعاً با سرباره‌های لازم برای سیگنالینگ برابر 960‌ کیلوبیت‌برثانیه خواهدشد. درصورتی‌که تعداد تماس‌ها به پانزده مورد برسد، پهنای باند موردنیاز 46/1 مگابیت درثانیه خواهد بود که نزدیک به حداکثر ظرفیت یک خط ارتباطی است. همواره می‌توان با به‌کارگیری کدینگ‌های پیشرفته‌تر، پهنای باند موردنیاز را کاهش داد.  جدول 1 تأثیر انتخاب نوع کدینگ و طول فریم  بر پهنای باند مورد نیاز را نشان می‌دهد. نوع کدکننده  پهنای‌باند کدکننده   پهنای‌باند اشغال‌شده از شبکه (کیلوبیت در ثانیه)  (Code) کیلوبیت بر ثانیه فریم‌های 5ms فریم‌های 10ms  فریم‌های 20ms  فریم‌های 30ms  G.711 64 131.2 97.6 80.8 75.1 G.729A 8 - 41.6 24.8 19.1 G.723.1 6.3 - - - 17.4 iLBC 15.2 52 - جدول 1- تأثیر انتخاب نوع کد‌کننده و طول فریم بر پهنای‌باند مورد نیاز ارتباط‌ گام دوم: بررسی قابلیت‌های شبکه گسترده موجود بسیاری از معضلات کیفی مربوط به مکالمات VoIP، دراثر پهنای باند محدود شبکه گسترده و یا شبکه VPN به عنوان جایگزین آن رخ می دهد. در این مرحله، سوالا‌ت دیگری پیش روی طراح قرار دارد که پاسخ به آن‌ها پیش‌نیاز تدارک بهینه (و نه بیش از حد) ظرفیت‌ها در شبکه است. ازجمله این‌که: مقدار پهنای باند حد فاصل نقاط شبکه چقدر است؟ چه حجم از ترافیک دیتا درحال حاضر (در هر دو حالت حداکثر و میانگین) حمل می شود؟ آیا پهنای باند موجود برای ترافیک فعلی دیتا و پهنای باند تخمین‌زده‌شده در خصوص ارتباطات تلفنی کافی است؟ آیا ظرفیت اضافی برای شرایط خاص و مقطعی تدارک دیده شده است؟ آیا افزایش ترافیک تلفنی بر کارایی کاربردهای دیتا تاثیر منفی دارد و اگر دارد، این تأثیر تا چه حد است؟ برای درک بهتر فرایند، به مثال پیشین رجوع می‌کنیم. ده کانال تلفنی روی هم به 960 کیلو بیت در ثانیه پهنای باند نیاز دارند و این میزان در حدود 500 کیلوبیت‌در‌ثانیه را برای عبور دیتا باقی می‌گذارد. با افزایش تعداد کاربران تلفنی، کاربردهای دیتا پهنای باند کمتری در اختیار خواهند داشت و در صورت افزایش تعداد کاربران تلفنی به بیش‌از پانزده نفر، کیفیت مکالمات تلفنی نیز کاهش پیدا می‌کند. گام سوم: اطمینان از آمادگی بستر شبکه محلی توصیه اصلی در این گام تلا‌ش برای تفکیک ترافیک تلفنی و دیتا با استفاده از تکنیک شبکه محلی مجازی (VLAN)  است. البته حتی در این صورت هم به دلایل وجود اتصالات نامناسب و طولانی و عدم تطابق در ارتباطات دو طرفه امکان بروز مشکلاتی  وجود دارد. باید تمامی هاب‌ها از داخل شبکه حذف‌شوند و در صورت بروز خطاهای پیاپی، با بررسی آماری سوییچ‌ها برای ارتقای تجهیزات فکری شود. همچنین در صورت به‌کارگیری نوع بی‌سیم شبکه محلی، باید برای رفع تاثیرات منفی آن بر ارتباطات تلفنی چاره‌ای اندیشیده شود. گام چهارم: اطمینان از آمادگی بستر ارتباطی میان سایت‌ها بسیاری از مشکلات کارایی، با اجرای صحیح گام دوم، یعنی در نظر گرفتن پهنای باند مناسب، قابل پیشگیری است. ولی انجام‌دادن آزمایش‌هایی جهت اطمینان از وجود شرایط مطلوب، الزامی است. این آزمایش‌ها باید با رعایت شرایط خاصی انجام پذیرد که در ادامه بیان می‌شود: طول مدت اجرای آزمایش‌ها باید به حدی باشد که آمادگی شبکه را در شرایط گوناگون تست کند. برای مثال، شرایط شبکه در طول روزهای مختلف هفته در حال تغییر است و چاره‌ای جز گسترش زمان آزمایش وجود ندارد. آزمایش‌ها باید تحت بار ترافیکی‌ای شبیه آنچه در مرحله اجرا وجود خواهد داشت، انجام بگیرد. آزمایش یک مکالمه تلفنی برروی شبکه‌ای که باید تعداد زیادی مکالمه را پشتیبانی کند، چیزی را نشان نمی دهد. البته در حال حاضر، بسیاری از سازندگان تجهیزات، ابزارهای لازم برای انجام‌دادن این‌گونه  آزمایش‌ها را فراهم می‌کنند. گام پنجم: ارتباط با فراهم‌کنندگان خدمات فراهم‌کنندگان خدمات، معمولا توافقنامه‌های سطح خدمات یا یک SLA را ارائه می‌دهند. لازم است سطح خدمات با توجه به پارامترهای مرتبط با کارایی VoIP و به‌ویژه در مورد پارامترهایی که بیشتر با مشکل روبه‌رو است، اندازه‌گیری شوند. در ضمن با توجه به ماهیت لحظه‌ای مشکلاتی همچون تخریب بسته‌ها یا نوسانات تاخیر، SLAهایی که به صورت میانگین برای مقاطع زمانی طولانی، ضمانت ایجاد می‌کنند (برای مثال حداکثر یک‌دهم درصد تخریب برای یک دوره زمانی یک  ماهه)، چندان مفید نخواهند بود. در SLAهای جدیدی که خاص خدماتت VoIP دارک دیده شده‌اند، نحوه توزیع تخریب بسته‌ها و همچنین تأثیر نوسانات تأخیر را درنظر می‌گیرند و کیفیت مکالمات تلفنی را به عنوان یک پارامتر اصلی در فهرست مشخصات خود ضمانت می‌کنند.  شکل 1- نمونه‌ای از معماری کنترل و مدیریت کارایی در شبکه‌های VoIP سازمانی‌ گام ششم: تعریف معماری و ابزار مدیریت کارایی معماری مدیریت کارایی و خطا، جزء لازم فرایند نگهداری شبکه است که باید پیش از بهره‌برداری عملی از تجهیزات تدارک دیده شود.  شکل 1 نمونه‌ای از معماری مدیریت کارایی VoIP را در محیط شبکه‌های سازمانی مبتنی بر پروتکل RTCP و پروتکل‌های مرتبط با آن نشان می دهد. توصیه‌هایی برای پس از به‌کارگیری VoIP در شبکه   به کارگیری VoIP باید به‌صورت مرحله به مرحله و با شروع از نوعی شبکه آزمایشی موسوم به Pilot انجام گیرد. باید سعی شود تمامی سناریوهای ممکن و سیاست‌های گوناگون، در این مرحله آزمایشی حضور داشته باشند. برخی از متداول‌ترین مشکلات در این‌گونه آزمایش‌ها عبارتند از: - امکان حذف مکالمات تلفنی توسط دیوارهای آتش - تاثیر تراکم در لینک دسترسی بر افزایش نوسانات تأخیر -  انعکاس (Echo) از جانب شبکه تلفن عادی به داخل محیط VoIP

دستورات مهم در IOS سیسکو

اشاره : پیکربندی تجهیزات ورودی- خروجی سیسکو همت زیادی می‌طلبد. چراکه هزاران دستور مختلف دارد و به همین سبب کار با IOS سیسکو می‌تواند بسیار پیچیده به‌نظر برسد. ده دستور زیر به شما کمک می‌کند با تسلط بیشتری از تجهیزات سیسکو استفاده نمائید. ‌

منبع: تک ریپابلیک‌ فرمان یکم: علا‌مت سؤال (؟)    ممکن است چگونگی استفاده از این دستور برای شما بسیار واضح باشد. با این‌حال روش سیسکو برای استفاده از علامت سؤال به‌عنوان کلید کمک یا ‌‌help با سایر سیستم عامل‌ها کاملاً متفاوت است. بنابراین، در سیستم عامل سیسکوکه شامل یک خط فرمان با هزاران دستور و پارامتر متنوع است، استفاده از این دستوردر صرفه‌جویی وقتتان بسیار مفید است.‌ می‌توانید از دستور ؟ به طرق مختلف بهره ببرید. مثلاً وقتی نمی‌دانید از بین این‌همه دستور، چه دستوری به دردتان می‌خورد، دستور ؟‌ را تایپ می‌کنید و فهرستی از تمامی دستورهای موجود برایتان نوشته می‌شود. یا زمانی‌که نمی‌دانید دستور ؟‌ را با چه پارامتری استفاده کنید. مثلاً وقتی برای یک مسیریاب دستور?‌show ip را بدون هیچ پارامتری تایپ می‌کنید، تنها کاری که مسیریاب انجام می‌دهد اینست که خط فرمان به خط بعدی منتقل می‌گردد. همچنین می‌توانید دستور ؟‌ را برای دیدن دستورهایی که با یک حرف خاص آغاز می‌شوند، استفاده کنید. مثلا‌ ‌?show c فهرستی از دستورها که با حرف c آغاز می‌شوند را نمایش می‌دهد. فرمان دوم: Show running-configuration این دستور که به‌صورت sh run هم نوشته می‌شود، پیکربندی مسیریاب، سوییچ و دیواره آتشِ سخت‌افزاری شبکه‌ در حال کار را نمایش می‌دهد. این دستور به‌صورت یک فایل ‌‌config در حافظه‌ مسیریاب موجود است. شما با تغییراتی که در روتر ایجاد می‌کنید، باعث تغییر در این فایل خواهید شد. فراموش نکنید تا زمانی‌که به‌وسیله دستور copy running-configuration startup-configuration فایل را ذخیره نکرده‌اید، تغییراتِ انجام شده ثبت نخواهد شد.‌ فرمان‌سوم: Copy running-configuration startup-configuration این دستور که به صورت ‌‌copy run start هم نوشته می‌شود، پیکربندی در حال تغییر را در حافظه RAM ذخیره می‌نماید. این تغییر برای حافظه‌ مانای سیستم ‌(NVRAM) به‌عنوان پیکربندی اجرایی شناخته می‌شود. در صورت قطع شدن برق، حافظه NVRAM، از پیکربندی سیستم محافظت می‌نماید.   به‌عبارت دیگر، اگر در پیکربندی مسیریاب، تغییراتی ایجاد نمایید و این تغییرات را ذخیره نکنید، با راه‌اندازی مجدد سیستم، تغییرات انجام شده از بین خواهند رفت. از دیگر کاربردهای این دستور وقتی است که یک کپی از پیکربندی مسیریاب را به یک سرور ‌TFTP بفرستید تا زمانی‌که برای مسیریاب مشکلی پیش آمد، نسخه‌ای از آن در جای دیگر موجود باشد. فرمان چهارم: Show interface این دستور وضعیت اینترفیس‌های مسیریاب را نمایش می‌دهد. خروجی‌های این دستور شامل این موارد است:interface status :،protocol status on the interface ،utilization ،error ،MTU و چند چیز دیگر. این دستور در عیب‌یابی یک مسیریاب یا یک سوییچ کاربرد زیادی است. از این دستور برای تخصیص یک اینترفیس معین نیز استفاده می‌شود؛ مانند دستور sh int fa0/0.   فرمان پنجم: Show ip interface دستورهای ‌‌Show ip interface و Showip interface brief از دستور Show interface عمومی‌تر هستند. دستور‌‌show ip interface brief اطلاعات جامعی درباره پیکربندی و وضعیت پروتکل‌IP و سرویس‌های آن روی تمامی اینترفیس‌ها نمایش می‌دهد. دستور show ip interface brief نیز اطلاعات خلاصه‌ای درمورد اینترفیس‌های مسیریاب، از جمله آدرس ‌‌IP آن‌ها، وضعیت لایه‌ دو و لایه‌ سه را تهیه می‌کند. فرمان ششم: ‌Config terminal،enable،interface ،and router    مسیریاب‌های سیسکو قادرند حالت‌های مختلفی به خود بگیرند. به‌طوری‌که در هر یک از این حالت‌ها، تنها بخش‌های خاصی از مسیریاب قابل نمایش یا تغییر باشد. برای پیکربندی درست یک مسیریاب، لازم است در زمینه تغییر یک مسیریاب از یک حالت به حالت دیگر، مهارت کافی داشته باشیم. ‌ به‌طور مثال شما در ابتدا در حالت کاربر وارد سیستم می‌شوید، که در خط فرمان آن، علامت  < نوشته شده‌است. در اینجا، با نوشتن دستور ‌‌enable به حالت privileged وارد می‌شوید که در خط فرمان آن، علامت ‌# نوشته شده است. در این حالت تنها می‌توانید کلیه اطلاعات سیستم را نمایش دهید. اما قادر به تغییر آن‌ها نخواهید بود. ولی با نوشتن دستور ‌‌config terminal یا config t، به حالت پیکربندی عمومی (global configuration) وارد می‌شوید که خط فرمان به‌صورت‌‌ # (router (config دیده می‌شود.   در این حالت، می‌توانید پارامترهای عمومی را تغییر دهید. برای اینکه بتوانید پارامتر یک اینترفیس (مانند آدرس IP) را تغییر دهید، با نوشتن دستور interface به حالت پیکربندیِ اینترفیس وارد شوید. در خط فرمان این دستور نوشته شده است.# (‌‌router (config-if همچنین برای رفتن از حالت پیکربندی عمومی به پیکربندی اینترفیس،  از فرمان‌‌ {‌router {protocol استفاده کنید. برای خارج شدن از یکی از مدها نیز از دستور‌ exit استفاده نمایید. فرمان هفتم: No shutdown این فرمان، که با نام اختصاری ‌‌no shut شناخته می‌شود، باعث فعال شدن یک اینترفیس می‌شود. از این فرمان تنها در حالت پیکربندی اینترفیس استفاده می‌شود و برای اینترفیس‌های جدید و عیب‌یابی نیز مفید است. در ضمن، وقتی با یک اینترفیس دچار مشکل شدید، برای غیرفعال‌کردن آن، از دستور shutdown یا shut به‌جای دستور ‌‌no shut استفاده نمائید. فرمان هشتم: ‌Show ip route از این دستور برای نمایش جدول مسیریابی یک مسیریاب استفاده می‌گردد، که شامل تمامی شبکه‌های قابل مسیریابی، روش ارجاع و چگونگی دسترسی به آن مسیرها می‌شود. این دستور که به‌صورت sh ip ro ‌نیز نوشته می‌شود، می‌تواند پارامتر هم داشته باشد. مثل ‌‌sh ip ro ospf که مخصوص مسیریاب‌های نوع‌ OSPF است. برای پاک کردن جدول مسیرها، از دستور* ‌‌‌clear ip route و برای پاک کردن یک مسیر خاص در یک شبکه خاص از دستور‌‌ 1.1.1.1‌clear ip route استفاده می‌شود. فرمان نهم: ‌Show Version  این دستور که به صورت sh ver نیز نوشته می‌شود، اطلاعات مربوط به ثبت پیکربندی مسیریاب را در خود دارد. این اطلاعات شامل مواردی مانند آخرین دفعه‌ای که مسیریاب بوت شده است، نگارش ‌IOS، نام فایل ‌IOS، مدل مسیریاب، مقدار حافظه RAM و حافظه Flash است. فرمان دهم: Debug این فرمان گزینه‌های متنوعی را بعد از خود دارد و به خودیِ خود کاری انجام نمی‌دهد. این دستور جزئیات رفع خطاهای در حال اجرا در یک برنامه خاص یا یک پروتکل خاص یا یک سرویس خاص را نمایش می‌دهد. مثلاً دستور‌‌debug ip route زمان ورود یک مسیریاب به شبکه یا خروج مسیریاب از شبکه را اعلام می‌کند.‌